Nie uszedłem daleko; znów stoję i patrzę w morze.
To był dzień tęsknicy, jakby powiedział Friedrich Nietzsche -
"..o wielkiej tęskncy" - fakt; nie byłem sam, ON by mnie zrozumiał;
"Dobroć i przedobroć twa, one to skarżyć się nie chcą i płakać nie umieją,
a jednak uśmiech twój, o duszo ma, tęskni do łez, a drżące twe usta do załkania"..
"..wtedy poczułem tak inaczej morze; naprawdę nie byłem sam.." - odnotowałem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz